Hoe ga ik om met tegenslagen?

Had jij wel eens een dikke tegenvaller? Een klap die je niet direct zag komen? Iets dat anderen overkomt maar jou niet? Ik ontmoet dagelijks mensen voor wie het leven niet helemaal liep zoals ze hadden gepland. Zo zijn er onze klanten in outplacement. Zij dachten nog vele jaren voor het bedrijf te blijven werken. En zijn er de mensen die uit een burn-out klimmen. Of die ontslagen werden om wat voor redenen ook. Of die een half jaar uit waren met een hernia. Of een psychische aandoening doormaakten.

Allemaal gebeurtenissen waar je niet meteen op gerekend had. Laatst sprak ik met iemand op een netwerk event. Hij werkte voor een rekrutieringsbureau. Dus in al mijn enthousiasme vroeg ik of ik mensen naar hem kon doorsturen. Zijn antwoord was bikkelhard: die uit loopbaanbegeleiding wel, die uit outplacement niet. OK. Slik. Hoezo niet? Het antwoord hield veel oordeel in: “mensen in loopbaanbegeleiding zijn nog in dienst en die zijn nog ‘verkoopbaar’, die andere zijn ontslagen, die willen onze klanten niet”. Waaw. Lopen er dan echt nog mensen rond die immuun denken te zijn? En hoe ga je daarmee om als het jou overkomt?

Het is een gebeurtenis, niet je identiteit Ik merk dat mensen zich vaak schamen voor wat hen overkomen is. Want onderuit gaan, ontslagen worden,…het geeft een stevige deuk in het ego en je zelfvertrouwen. Ze voelen zich een tijdje minderwaardig, omdat zij het niet konden en anderen blijkbaar wel. Maar het bepaalt je identiteit niet. Draai het om: doorheen heel je leven en loopbaan slaagde je allicht in veel dingen. Je haalde een diploma, haalde een klant binnen, leidde mensen op,… die successen bepalen je identiteit evenzeer.

Hadden ze dan zelf geen aandeel? Soms wel, soms niet. Het overkwam me zelf 2 keer dat ik geen plek meer had. En ik ging ook 2 keer onderuit: het is niks waar ik fier op ben maar ik moet me ook niet schamen (gratis e-book Bye Bye, Burn-out). Wat ik overigens wel heel lang deed. Het is hoe je ermee omgaat Ik ben vaak het meest verbluft over de veerkracht van mensen. Hoe ze omgaan met zo’n gebeurtenis. Wat ze eruit leren. Hoe ze zichzelf heruitvinden. En vooral: ze komen er uiteindelijk sterker en bewuster uit. Ze weten wat ze waard zijn en wat voor hen wel en niet werkt. Als oefening in nederigheid kan het in elk geval tellen. Karma is a bitch :-)

Je zal non-believers en tegenstanders tegenkomen op je pad. Diegenen die snel oordelen, die vinden dat je te oud bent, of dat iemand in outplacement onverkoopbaar is voor een nieuwe job, of die vinden dat iemand die een burn-out had ‘damaged goods’ zijn. Laat ze links liggen. Ik probeer blij voor hen te zijn. Want wie denkt dat dat waar is, voelt zich immuun en heeft wellicht zelf nog niet teveel meegemaakt.

Je bent niet wat je overkomt. Je identiteit wordt meer bepaald door hoe je omgaat met de dingen dan door een paar mindere periodes.